Hipertermia + Chemioterapia

Kojarzenie hipertermii z chemioterapią opiera się na zjawisku Interakcji ciepła z cytostatykami. Głównym mechanizmem tych interakcji jest zwiększenie stężenia cytostatyku w guzie poddanym hipertermii, co można przypisać:
(1) Zwiększonej perfuzji w tym obszarze
(2) Zwiększonej przepuszczalności błony komórkowej
(3) Pobudzeniu wewnątrzkomórkowego metabolizmu
(4) Skróceniu czasu reakcji w warunkach podniesionej temperatury.

Uproszczona klasyfikacja typów interakcji hipertermii z chemioterapią w zależności od rodzaju leku, proponowana w roku 1999 przez R. Isselsa przedstawia się następująco:

⦁ Typ Niezależny – nie obserwuje się wzajemnej zależności lek/ciepło.
dotyczy: fluorouracyl, metotreksat oraz taksany
⦁ Typ Addytywny – hipertermia zwiększa skuteczność leku
dotyczy: doksorubicyna, gemcytabina, ifosfamid oraz etopozyd
⦁ Typ Synergistyczny– ciepło i lek wzajemnie się potęgują
dotyczy: cisplatyna, karboplatyna oraz bleomycyna

Wiele opracowań wskazuje ponadto na to, że ciepło powoduje utrudnienia w procesie naprawy DNA uszkodzonych chemioterapią komórek (Inhibition of DNA Repair Mechanism). Szczegółową analizę interakcji można znaleźć w opracowaniu A.L. Oei et al. z 2015 r. „Effects of hyperthermia on DNA repair pathways: one treatment to inhibit them all”.